AMERIČKA „CRNA LISTA“ ZA GRČKE EKSTREMISTE

Globalna kriza i recesija otvaraju vrata raznim ekstremnim i anarhističkim organizaciajma koje korsite krizu za svoju javnu i i političku promciju ali i širenje nasilja. Grčka ima dugu anarhističku tradiciju, skoro 150 godina, tako da je teška ekonomska situacija samo pogodovala cvetanju anarhizma ali i oblika terorizma u Grčkoj.

Grčki anarhizam ima svoju “unutrašnju” strukturu i akcije ali je okrenut i prema drugim anarhističkim i terorističkim organizacijama “urbanog tipa”. SAD su stavile grčku ekstremističku grupu "Zavera crvenih ćelija" na listu terorističkih organizacija, zbog nastojanja da svoju nasilnu anarhističku ideologiju širi kampanjom bombaških napada. U saopštenju Stejt departmenta se navodi da je ta ekstremistička grupa odgovorna za napade u kojima su meta bili civili i vladini zvaničnici u Grčkoj i drugim zemljama. Grčka vlada je, kako se ističe, "načinila je značajne korake u suprostavljanju pretnji koju predstavlja ta grupa i terorističke organizacije u Grčkoj".

„Unutrašnji terorizam“

Danas u Grčkoj postoje anarhisti svih boja - reformisti, reakcionari i revolucionari. Globalna kriza otvorila je pitanje položaja sinidikata koji su često “udarna pesnica” raznih levičarskih ali i anarhističkih organizacija i partija.

Pojavne forme anarhizma sa elementima političkog nasilja i “unutrašnjeg terorizma” posebno su se u grčkoj odrazile za vreme i u trajanju “pukovničke hunte” u periodu 1967-1974. godine i posebno za vreme studentskih demonstracija u Parizu 1968. godine kao alternativa već tada kompromitiranoj komunističkoj ideologiji sovjetskog tipa. Taj će pokret svoju kulminaciju doživeti u ustanku na atinskoj Politehnici 1973. godine čije je krvavo gušenje dovelo do pada vojne hunte.

Teroristička organizacija “Revolucionarna sekta” (ranije “Revolucionarna borba”) je nastavljač strategije urbanog terorizma, iza koje stoje anarhističke organizacije koje su često pod uticajem mafije i separatistučkih pokreta. Akcije su bile i u domenu otmica biznismena, ali mogu prerasti u klasičnu formu “urbanog terorizma” sa ubistvima političara i državnih službenika, stranih diplomata ili otmicama i talačkim krizama. Regrutovanja za akcije “Revolucionarne sekte”, pre svega su iz marginalnih delova društva, i to među mlađima, sa ciljem pobune protiv vlasti zbog teške socijalne pozicije. Drugi segmenat popune “anarhističko-terorističkog rezervoara” su krugovi antiglobalista i onih koji su nezadovolji nacionalnom pozicijom Grčke u okruženju i EU, kao i prestavnici etničkih grupa koje traže šira prava i bolju poziciju u društvu. Među agresivnim anarhističkim organizaciajma je i “Vatreno zavereničko jezgro” koja je u više navrata preuzela odgovornost za pisma - bombe.

“Crveno-crna internacionala”

Dubina grčke krize i svakodnevni štrajkovi i sukobi anarhista sa policijom daju snagu ekstremenim organizacijama i njihovom inflitriranju u dubinu grčkog društva. Grčki građani su nezadovojni svojom vladom i bogatim slojevima grčkog društva, ali i EU i SAD oko dinamike krize i pritisaka na socijalnu sferu. Takve okolnosti pogoduju anarhistima da deluju među mladima, nezaposlenima i onima koji su izgubili posao pod teretom mera EU i MMF.

Kriza se sve više širi po evro-zoni i uočljivo je zajedničko delovanje anarhističkih i ekstremnih orgnaizacija kroz „urbano nasilje“ i u akcijama bombaškog karaktera. Evidentno je da grčki anarhisti i pripadnci „Zavere crvenih ćelija“ nisu samo u Grčkoj, i da imaju dobre“ kanale“ sa drugim srodnim organizacijama po EU pre svega u Italiji i Španiji koje su najviše pogođenje recesionom krizom i imaju istoriju političkog radijalizma i terorizma. Evidentno je da se anarhističke i terorističke organizacije „udružuju“ u EU da destabilzuju vlade na osnovu težine globalne krize i nezadovoljstva građana. Sve ove organizacije deluju kao deo „Crveno-crne interancioanle“.