Pariske džungle Adrijana Genia

Ugledna pariska galerija savremene umetnosti Tadausa Ropaka, koruškog Slovenca iz Klagenfurta, organizovala je, od aprila do juna, prodajnu izložbu "Džungle u Parizu" gde su bila okupljena novija dela poznatog rumunskog slikara Adrijana Genia. Izložene su slike, kolaži i crteži koji istražuju vizuelne kontraste između urbane sofisticiranosti i divlje egzotike.

Naslov izložbe pozajmljen je od restrospektive Carinika Rusoa održane u londonskom izložbenom prostoru Tejt 2006. godine. Na taj način, rumunski umetnik ukazao je na svoju fascinaciju francuskim slikarom i njegovim temama. Tenzija Genievih slika rađa se iz susreta dijametralno suprotnih okruženja – grada i džungle, gde se zeleni, žuti i oker tonovi sukobljavaju se sa smeđim, sivim i prljavo belim.

Apstraktni oblici i figurativne osnove

"Šumski krajolik sa vatrom" i "Gladni Lav 2" mešaju apstraktne oblike i figurativne osnove divljih životinja, teško prepoznatljivih i preobraženih. Bogatstvo šume je u potpunosti prožeto urbnaim elementima i ljudskim oblicima.

Devet kolaža na papiru pomažu da se sagleda stvaralački proces Adrijana Genia. Različite slike nađene na internetu i odštampane, odabrane su u odnosu na svoje teksture – riblja krljušt u procesu truljenja, životinjsko krzno, membrane sluzokože i svetlucave površine. Kolaži manjeg formata kao "Antilopa napadnuta pored gasovoda" i "Tigrova glava" služe kao studije tekstura, oblika i tonova koji će kasnije postati konstitutivni elementi slika velikog formata.

Serija crteža ugljem ukazuje na odličan crtački talenat rumunskog slikara, mnogo poznatijeg po upotrebi boja. Crteži su izuzetno zanimljivi zbog njihove spontanosti koja je u kontrastu sa metodičnošću njegovih slika.

Teksturom i gestom do (ne)ljudskosti

Adrijan Genie rođen je 1977. godine u Rumuniji, a slikarstvo je studirao i diplomirao 2001. godine u Klužu. Danas živi i radi u Berlinu i Klužu, gde je jedan od osnivača galerije Plan B.

Kada zapadnjaci razmišljaju o bivšim komunističkim zemljama, većina smatra da je umetnost neprekidno bila u znaku socrealizma i da se osim slavljenja radničkog pokreta i komunističke ideologije, nikada ništa drugo nije učilo i stvaralo.

Umetnost Adrijana Genia upravo ukazuje da predubeđenja ništa ne znače. Naime, on je na akademiji, u Rumuniji, najviše učio o apstrakciji, mada je oduvek želeo da se posveti figurativnoj umetnosti. Po završetku studija, Genie se opredelio za akademski početak, ali samo na kratko. Vrlo brzo, nadahnut ambijentima i kadriranjem američkog reditelja Dejvida Linča i umetničkim pristupom engleskog slikara Frensisa Bejkona, posebno platnom Papa Inoćentije X, on stvara umetnički svet sa posebnom estetikom.

Najvažnije motivacije u Adrijanovom stvaralaštvu proizilaze iz novije istorije i današnjeg sveta sa popularnim prikazima. Njega zanima odnos prema istorijskim likovima, ali u striktno ikonografskom pogledu, dok njihovu vizuelnu nereljfnost on koristi kao volumen.

Nalik Bejkonu, on više voli da radi po fotografijama, nego da bude fizički konfrontiran sa živim modelom. Takav prosede Bejkonu je omogućavao da postigne veći emotivni i estetski intenzitet i da, istovremeno, prikaže više stvarnosti, istinitih ili zamišljenih.

Genie ima sličan prosede, radeći, pre svega, na pripremnom kolažu gde se postavljaju uglovi, teksture i materije. Fotografija nije samo dokumentarna podloga, nego kroz svoju apstrakciju izoluje vreme i prostor. Upotrebljavajući je kao volumen, Adrijan Genie joj daje posebne teksture, radeći velikim četkama, špahtlama i noževima.

Fotografije Hitlera, Mengelea ili Čaušeskua, on je video kao portrete lošeg kvaliteta kojima on daje teksturu koja ima višestruki značaj, od kojih je najvidljiviji vizeuelan, srodan gestuelnom slikarstvu. Istovremeno, kroz oštrinu pokreta i teksture, Genie stvara dismorfiju, te svojim likovima daje i određenju teksturu (ne)ljudskosti. Najednom, iz ozbiljnih, prijateljskih i nasmejanih lica izbijaju monstrumi.

Na rubu apstrakcije

U poslednje vreme Adrian Genie se udaljava od istorije i njenih slika. Tačnije, zanimaju ga istorija i slike Van Goga i Carinika Rusoa. Nastavljajući stopama Bejkona, on ne radi novu verziju portreta i slika dvojice velikih majstora, nego ih oštrim gestovima prekriva slojevima boje i tako ih formalno destrukturiše. Portreti dvojice slikara, takođe su obeleženi nasiljem ali, za razliku od portreta diktatora, konstruktivnim, stvaralačkim.

Krajolici, novi figurativni izvor nadahnuća mladog rumunskog slikara, javljaju su u pozadini figura, ali na poseban način. Teksture figura i krajolika se mešaju u fragmentarnoj sintezi trenutka. Tako se njegov "neo-eskspresionizam" nalazi na rubu figurativnog i apstraktnog slikarastva. Tačnije, figurativna osnova nestaje kroz gest i čistu subjektivnost.

Dihotomija između snažnog ekspresionizma i preživljavanja figurativnih fragmenata, predstavlja samo površinu Adrijanovog stvaralaštva. Prava vizija se nalazi u teksturama, snazi slikarevog gesta, mešavini straha i spektakla, odnosno u neravnoteži koja preti i zavodi u istom trenutku. Na taj način, Genie svojim slikama pokušava da kanališe strah koji se javlja prilikom suočavanja sa monstruoznošću istorije i stvarnosti, ukazujući na slabost tela i života.

Cene slika Adrijana Genia počele su da rastu od 2011. godine, otkada je njegovo stvaralaštvo bilo viđeno na raznim međunarodnim izložbama i smotrama. Danas se njegove slike prodaju po cenama od 100 do 200 hiljada evra za manje formate (100/100 cm), dok se veći formati (200/300 cm) kreću od 500 hiljada do 1,5 miliona evra.