Da li je Putin na Miloševićevom putu?
Politički stereotipi hladnog rata i nova iskustva
(foto, Vladimir Putin, predsednik Rusije i Sergej Šojgu, ruski ministar odbrane)
Sve češće zapadni mediji i političari daju oštre ocene na račun predsednika Ruske Fderacije Vladimra Putina, poredeći ga sa nekadašnjim predsednikom Srbije i SRJ Slobodanom Miloševićem u vreme balkanske krize i rata NATO sa Srbijom od 1991. do 1999. godine.
Tim Džuda, novinar i komentator londonskog Ekonomista, osim što je poznavalac evropskog jugoistoka, izveštavao je i bio je od početka krize u Ukrajini. Ovaj poznavalac kriznih žarišta smatra da postoji izvesna sličnost ukrajinske krize sa sukobom na prostoru bivše Jugolsavije, pre svega građanskim ratom u Hrvatskoj. Tim Džuda kaže povodom sličnostu krize u Ukrajini i bivšoj Jugoslaviji:
„Da, ali su vrlo površne. Postoje utoliko što i ovde imamo zemlju koja tvrdi da nema nikakve veze sa sukobima, kao što je Srbija tvrdila. Rusija igra tu istu igru. Slična je situacija i po pitanju širenja propagande i uloge koju mediji igraju.“
Petro Porošenko i Vladimir Putin, u Parizu, 6. juna, na proslavi 70 godina od iskrcavanja saveznika u Normandiji (između - Angela Merkel)
Ukrajina nije Balkan
Ukrajinska kriza sledi obrazac Balkana po načinu medijskog pristupa Zapada Rusiji kao što je to bio negativni odnos prema Srbiji. Takođe i po negativnom odnosu ili veoma crno-beloj oceni Vladimra Putina 2014. godine, kao što je to bio slučaj sa Slobodanom Miloševićem. Zatim značaj interesa Nemačke i većeg dela EZ-EU 1991, učešće obaveštajnih mreža i medijska manipulacija iz balkanske krize dosta su slični sa krizom u Ukrajini.
Zapad, pre svega SAD, instalira svoju politiku u Ukrajini i otvara mogućnosti građanskog sukoba, političkog prevrata u vrhu ukrajinske države i započinjanja politike sankcija. Slični obrasci viđeni su i sa Srbijom.
Obrasci su prepoznatljivi ali Rusija nije Srbija i SAD i Zapad 2014. godine nisu isto što i 1991. godine i kasnije. Srbija je po zapadnim procenama bila faktor destabilizacije zbog navodne potrebe stvaranja “Velike Srbije” a sa prisajedinjenjem Krima Rusiji posle demokratskog referenduma, stvaranje “Velike Rusije” ne može se iskoristi kao optužba sa istim efektom.
Srbija 1991. i kasnije nije bila strateški važan faktor za EU ali je Balkan bio žarište destabilzacije i slabljenja EU.
Demokratska i prevratnička strategija SAD
Klintonova administracija nakon 1992. godine podržala je secesiju Hrvatske, BIH i Slovenije iz Jugoslavije a Srbija je tretirana kao država parija pod sankciajma EZ-EU i UN. Sada je Rusija pod “mekim” sankcijama. EU i SAD, uz obnavljanje ili produbljivanje vidova “hladnog rata”.
SAD i NATO žele dominaciju u Ukrajini i instaliranje atlantističke politike u Ukrajini na granicama Rusije. Tim Džuda kaže:
„Ukrajina je velika i važna zemlja, ali nisu u toj meri važne SAD. Ako Rusija uspe s Ukrajinom, ako ono što su napravili s Krimom naprave i na istoku zemlje i krenu dalje, a da ih niko ne zaustavi, onda će sve postati puno ozbiljnije.“
SAD i NATO su inicirali nasilnu promenu vlasti u Ukrajini a Ruska Federacija je sprečila da se na brzinu osvoji Krim i na taj način Rusija oslabi i ponizi. Nakon toga dolazi do unutrašnjeg sukoba i građanskog rata koji dobija ozbiljne dimenzije i trajanje u dužem periodu. SAD i NATO veruju da bi Putin i Rusija mogli da krenu i na balktičke države pa najavljuju:
“Što više jedete, apetit vam je veći, pa ako baltičke zemlje budu iduće na redu, a one su NATO članice, onda se stvari dramatično menjaju.“
Američki kliše i ruska iskustva
Sasvim je jasno da Rusija ne želi SAD i NATO na svojim granicama niti ima potrebe za “osvajanje” baltičkih država. SAD nalaze svoju korist u slabljenu EU zbog ukrajinske krize, slabljenju Rusije i ostvarenju potrebe da padne s vlasti predsednik Putin. Zapad i SAD sada u Rusiji ne vide prozapadnu opoziciju, ali je postavljena prozapadna radikalna vlast u Ukrajini koja stvara unutrašnju krizu u Ukrajini i ima nameru da uvuče Rusiju u sukob kako bi reagovale UN, OEBS a onda i NATO.
Putin i Obama
Ruski predsednik Vladimr Putin je dobio veliku podršku biračkog tela u Rusiji, dok je u padu ugled američkog predsedniak Baraka Obame. Situacija u Ukrajini je krajnje polarizovana pa i politička oligarhija prevratnika oko sadašnjeg premijera u ostavci Arsenija Jacenjuka koji je podneo ostavku nakon raspada vladajuće koalicije, iz koje su se povukle dve stranke. Ukrajina je pored građanskog rata ušla i u urušavajne marionetske vlasti u Kijevu.
Kriza u Ukrajini je najteža u odnosima Rusije, SAD i NATO od kubanske krize ili krize na Balkanu 1999. godine. Rusija je pažljivo izučila balkansku krizu i izvlači određene političke, medijske i diplomatske pouke. SAD i dalje rade po političkom klišeu koji glasi: prvo se angažuje CIA, onda političke marionete u datoj državi, razni instruktori, medijska akcija, paraformacije i izazivaju se građaski sukobi, ekonomsko čerupanje države i postizanje dužih ili ograničenih ratnih sukoba.
